Na elk Gamescom-bezoek stel ik mezelf dezelfde vraag: wat was mijn favoriete game van dit jaar? Dit keer was het een lastige keuze. Met titels als Ninja Gaiden 4, Metal Gear Solid Delta: Snake Eater, Pragmata, Onimusha en Hollow Knight: Silksong viel er genoeg te genieten. Toch springt er voor mij één game bovenuit: Phantom Blade Zero.
Van korte proef naar volwaardige demo
Vorig jaar kon ik al kort kennismaken met de game via een demo die vooral uit een tutorial en boss rush bestond. Leuk, maar beperkt. Dit jaar kregen we veel meer: een uitgebreide sessie van anderhalf uur met exploratie, traversal, gevechten tegen gewone vijanden, nieuwe wapens en natuurlijk meerdere boss fights.
Combat: Devil May Cry meets Ninja Gaiden
De combat voelt nog steeds net zo strak als vorig jaar. Het deed me destijds al denken aan Devil May Cry, en dat is dit jaar niet anders. Toch merk ik nu ook duidelijke invloeden van Ninja Gaiden: snelle, precieze actie waarin elke aanval telt.
Volgens S-GAME is DMC inderdaad een belangrijke inspiratiebron geweest, en dat merk je. Je kunt wapens tijdens combo’s wisselen, wat creatieve en unieke aanvalspatronen oplevert. Elk wapen speelt anders: sommige zijn snel maar doen minder schade, andere zijn trager, maar maken elke klap vernietigend. Daarbij is er ook verschil in range, van close combat tot long range, waardoor je echt je eigen speelstijl kunt ontwikkelen.
Vijanden die respect afdwingen
Wat me verraste, was dat zelfs de standaard vijanden gevaarlijk zijn. Één tegen één zijn ze goed te verslaan, maar in groepen worden ze een serieus probleem. Phantom Blade Zero dwingt je om alle encounters serieus te nemen, anders zie je al snel een game over-scherm.
Boss fights met een twist
De bosses zijn, zoals verwacht, het hoogtepunt. In de demo kwamen we drie soorten tegen:
- De brute reus: langzaam, maar dodelijk bij elke hit.
- De snelle “roofdier”-boss: vechtend op een dak, in een krappe arena. Deze kon je vermijden, maar dan duikt hij later opnieuw op in een gevecht, een slimme “unfinished business”-mechaniek.
- De groepsboss: een mix van boss en gewone vijanden tegelijk, met zelfs een tweede fase voor extra uitdaging.
Het coole hieraan is dat het spel keuzes onthoudt. Vermijd je een gevecht, dan kan dat later tegen je werken. Versla je een boss, dan krijg je bovendien zijn wapen, dat ook nodig kan zijn om verder te komen in de wereld.
Traversal en wereldontwerp
De game verraste me ook qua wereldontwerp. Je hebt een handgetekende kaart die overzicht geeft en voorkomt dat je verdwaalt. Volgens de makers kun je tijdens je eerste playthrough al zo’n 30-40% van de wereld ontdekken, wat wijst op veel geheimen en herspeelbaarheid.
Qua schaal voelt de wereld zowel horizontaal als verticaal indrukwekkend aan. Het is geen “gigantische open wereld”, maar dat hoeft ook niet, wat er is, voelt rijk en de moeite waard om volledig te verkennen.
Conclusie: een game om naar uit te kijken
Ik kon de controller nauwelijks neerleggen. Phantom Blade Zero is precies het soort actiegame waar ik naar verlang: uitdagend, stijlvol en vol verrassingen. S-GAME heeft duidelijk iets bijzonders in handen. Helaas is er nog geen releasedatum, maar hopelijk horen we daar later dit jaar meer over.
Eén ding weet ik zeker: dit is een game die ik dag één wil spelen. Phantom Blade Zero zal beschikbaar zijn op PS5 en PC!
