The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom valt niet alleen op door zijn presentatie, maar vooral door het feit dat niet Link, maar Zelda de hoofdrol vertolkt. Of dat nou zo’n geslaagd plan is, lees je in onze review!
In Echoes of Wisdom zien we hoe Link in eerste instantie de kwaadaardige Ganon weet te overmeesteren en Hyrule voor de zoveelste keer lijkt te redden. Echter is er meer aan de hand, want al snel wordt de held opgeslokt door een mysterieuze scheur in de aarde, maar weet hij ten nauwer nood Prinses Zelda te bevrijden.
Daar is ook precies waar jouw avontuur van start gaat, want hoewel de prinses bevrijd is van haar benauwde situatie, dreigt de scheur in de grond ook haar op te slokken. Nadat ze eenmaal in veiligheid is, lijkt heel Hyrule in de ban van diverse scheuren en wordt de prinses zelf aangezien als degene die erachter zit.
Hoewel de situatie met de minuut hopelozer lijkt te worden, krijgt ze hulp uit bekende hoek, maar ook een mysterieus wezen genaamd Tri. Die voorziet Zelda van een staf die bepaalde voorwerpen kan kopiëren. Hoe wel de situatie er geen tijd voor lijkt te geven, moet de prinses alweer op pad om erachter te komen wie er nu wel achter de scheuren zit en hoe ze diegene een halt toe kan roepen!
De keuze is reuze!
Al gaandeweg leert Zelda hoe zij voorwerpen, maar ook vijanden kan kopiëren en dit is wel echt de hart van de game. Het geeft een zelfde soort vrijheid als Tears of the Kingdom geeft met diens krachten. Je gebruikt de voorwerpen/ vijanden niet alleen om andere vijanden te verslaan, maar ook om puzzels op te lossen. Denk hierbij aan het kopiëren van een steen om een bepaalde deur open te krijgen. Dit soort puzzels lijken eenvoudig, maar kunnen op den duur ook best wel even pittig worden.
Immers worden je opties om de puzzels op te lossen steeds uitgebreider en moet je ook steeds rekening houden met je omgeving. Zo heeft het weinig zin om bijvoorbeeld een vuur Keese te gebruiken in een natte moeras of moet je op creatieve manieren windmachines omzeilen. Wat dat betreft heeft de game echt een hoge replaywaarde, want soms heb je weinig oplossingen voor een probleem, maar vaak dacht ik toch nog van “maar dat had ook misschien wel zo gekund”. Wat dat betreft is Echoes of Wisdom niet een game over een prinses die haar handen niet vuil hoeft te maken (al kun je daar ook gewoon heel vaak voor kiezen), maar een game over een heldin die echt nog de enige hoop is voor Hyrule!
Het gevecht aangaan!
Later in de game wordt daar ook nog de zwaardvechtersvorm aan toegevoegd en dat geeft Zelda tijdelijk de mogelijkheid om eigenlijk als Link het gevecht aan te gaan. Eerst krijg je zijn zwaard tot jouw beschikking, maar later ook pijl en boog en bommen. Al deze facetten, inclusief de tijdsduur van deze transformatie zijn te upgraden door middel van kristallen.
Die kristallen kun je vrijspelen door het verhaal te volgen en de bazen in de tempels te verslaan, maar zijn ook gewoon te vinden door Hyrule (al moet je daarvoor echt wel even goed verkennen). Het nodigt ook echt uit om van de gebaande weg te stappen en te ontdekken wat Hyrule nog meer heeft te bieden.
Zo zijn er tal van zijmissies te spelen, die je dus ook zo maar eens een aantal kristallen op kunnen leveren en zitten er tussen al deze personages weer hele duidelijke connecties met de voorgaande Zelda-games. Wat dat betreft biedt de game echt een hoop content, naast de singleplayer die je toch al zo’n 20 uur zoet zal houden. Om heel eerlijk te zijn, voelde deze game, na de vorige twee Zelda-games, echt wel weer heel verfrissend aan. De game is wat dat betreft ook gewoon lekker compact en speelt het erg lekker weg. Ik heb me de afgelopen weken al een paar keer betrapt om op tijd naar bed te willen gaan, maar voor ik het in de gaten had het al half 1 ’s nachts was.
