Jaren hebben gamers geroepen om een Assassin’s Creed in Feodaal Japan. Hun geduld werd op de proef gesteld en meer dan eens, maar nu kunnen zij dan eindelijk aan de slag met Assassin’s Creed Shadows. Kan de game Ubisoft weer helemaal op de kaart zetten?!
Prachtig Japan!
Het eerste wat opvalt in Assassin’s Creed Shadows is hoe geweldig goed de game eruit ziet. Het Feodale Japan uit de game is een stuk realistischer dan Ghost of Tsushima (die er grafisch misschien iets mooier uitziet door de wat cel-shaded achtige effecten), maar desondanks straalt het land van de rijzende zon minstens net zo mooi. Helemaal doordat de verschillende seizoenen in de game zitten en wat is er nou mooier dan herfst in Japan met oranjerode bladeren aan de boom en de laaghangende zon die een soortgelijke gloed over de wereld werpt. Of een mistig moeras? Of een besneeuwd dorp waarbij je het sneeuw letterlijk onder je schoenen hoort kraken? Nou ja zo kunnen we nog wel even doorgaan!
Hoewel je als recensent graag door het verhaal heen wil om de review embargo te halen, zorgde de wereld van Shadows ervoor dat eigenlijk alle hoeken van de wereld onderzocht moesten worden. Na 40 uur spelen, kan ik je mededelen dat ik pakweg twee derde van die wereld daadwerkelijk gezien heb. Daarbij moet ik wel vermelden dat er ook een hoop gebergte is en de prioriteit toch uiteindelijk weer terug ging na het voltooien van de game. Wat overigens ook nog lang niet gelukt is, maar daarover later meer!
Een ongekend duo
De grootste verandering van Assassin’s Creed Shadows is dat je niet meer twee verschillende versies van dezelfde personage kunt spelen, maar dat je aan de slag gaat als Naoe of Yasuke twee totaal tegenovergestelde personages. Eerstgenoemde is een shinobi, die perfect past bij de gameplay die de Assassin’s Creed-games al jaren brengen. Yasuke is daarentegen een echte samurai en brengt het grove geweld naar de serie.
Hoewel het een discutabele keuze is van Ubisoft om met een dergelijk personage te komen, is het ook niet zo dat deze keuze helemaal uit de lucht is komen vallen. In voorgaande Assassin’s Creed-games werd de focus ook wat meer verschoven naar de wat meer directe combat dan het sneaken en tactisch uitstippen van de missies.
Yasuke is ergens ook wel een personage dat je verwacht in een game die zich afspeelt in een van de gruwelijkste periodes van Japan. Heel eerlijk gezegd, voelde dit ook wel erg welkom. Al heeft de ontwikkelaar echt wel alles een beetje die kant opgeduwd en lijken bepaalde missies ook wat meer gemaakt te zijn voor Yasuke’s brute skills.
Zo zijn er een aantal missies die gewoonweg uitlopen op een gevecht en hoewel Naoe haar mannetje wel kan staan, merk je toch dat ze wat fragieler is en ook een stuk minder sterk dan Yasuke. Hoewel je bij de meeste missies de keuze krijgt tussen de personages blijft het toch ergens een gokje wagen of de missie wel bij het juiste personage past.
Lekker sneaken
Naoe is dus een echte assassin en heeft dus een “hidden blade” om haar pols, want immers kunnen zij niet zonder. Haar avontuur komt voort uit een gelofte die ze aan een dierbaar iemand heeft gedaan en heeft iets goed te maken. Het mes heeft daar iets mee te maken, maar we zullen niet verder hierop in gaan om spoilers te vermijden.
Wel kunnen we zeggen dat op het moment dat je als haar aan de slag gaat je meteen dat gevoel weer krijgt wat al die Assassin’s Creed-games in het verleden deden. Je kruipt of sluipt langs je vijanden of brengt ze geruisloos om zodat je verder kunt gaan met jouw missie. Hoewel je geen adelaar of andere vogel meer tot je beschikking hebt om overzicht te geven vanaf bovenaf, kun je wel middels eagle vision de omgeving scannen en vijanden taggen en vanuit daar je pad naar voren uitstippelen.
Het blijft toch stiekem wel de leukste manier om een Assassin’s Creed-game te spelen, al mag er ook wel gezegd worden dat de gameplay die Yasuke met zich meebrengt ook geregeld een glimlach op het gezicht toverde.
Behoorlijk bruut!
Waar Naoe al over een behoorlijk setje skills bezit, wordt het pas echt heel heftig als Yasuke aan het werk gaat. Deze beresterke en boomgrote samurai speelt echt als een tank in vergelijking tot de pijlsnelle assassin. Het levert soms zelf wat hilarische momenten op, doordat Yasuke gewoonweg wat lomp is, maar ook heel wat bevredigende als hij zijn zwaard en andere wapens op de vijand loslaat!
Denk hierbij aan het onthoofden van vijanden met een Katana, maar ook flinke klappen kan uitdelen met de Kanobo (een hele grote knuppel met spikes). Hoewel vooral in het begin heel onwennig was om dit type gameplay te hebben (vooral omdat de eerste uren van de game voornamelijk om Naoe draaien), werd het op een gegeven moment toch wel erg vet om de vijanden een hard lesje te leren!
Het geheel wordt een stuk interessanter door de uitgebreide skill trees die de game met zich meebrengt. Zo kun je de skills als samurai/ shinobi verbeteren, maar ook die van al de verschillende wapens. Hoewel deze review is gebaseerd op een groot deel van de game kwam ondergetekende nog lang niet toe om alle wapen skills volledig te ontgrendelen.
Wel zijn de vele verschillende vaardigheden van beide personages onder de loep genomen en die geven de game vaak net de impuls die het nodig heeft. Beide personages kunnen door adrenaline op te bouwen wat sterkere (en vaak veel brutere) moves op de vijand loslaten. Zo kan Yasuke iemands ruggengraat breken en kan Naoe haar Tanto naar een vijand gooien om hem vervolgens weer uit te steken en nog even verder op deze persoon in te hakken. Ja het is echt gruwelijk goed wat de combat in veel situaties doet!
Kennis is macht!
Hoewel het verhaal van de game in zo’n 35 Ã 40 uur te voltooien is, biedt de game minstens het dubbele aan content aan. Naast persoonlijke missies zijn er ook nog tal van zijmissies die je kunt uitvogelen. Zo zijn er de bekende missies waarin je een x aantal bandieten/ piraten/ noem maar op moet vermoorden, maar zijn er ook een missies waarbij je bepaalde personages moet helpen met persoonlijke dingen.
Deze personages zullen uit dankbaarheid informatie kunnen geven over de directe omgeving, maar ook voor je aan het werk kunnen als scout. Laatstgenoemde is voornamelijk makkelijk als de verkennersmodus hebt gekozen en je dus niet bij de hand wordt genomen en zelf alles moet ontdekken. Zij kammen dan een bepaald gebied uit en geven je mogelijk informatie voor bepaalde missies en waar bepaalde personages ongeveer te vinden zijn.
Ook kom je op een gegeven moment personages tegen die bij jouw “club” willen horen en als partner in te stellen zijn. Deze personages hebben elk hun voordelen en kunnen ook prima worden ingezet als lokaas tijdens een missie of als hulp wanneer het gevecht even iets te spannend dreigt te worden.
Naast alle zijmissies zijn er nog tal van andere activiteiten om je bezig mee te houden. Zo kun je bidden bij heiligdommen, mediteren bij de meest rustgevende plekjes in Japan, maar ook je zwaard moves demonstreren of zelfs laten zien hoe goed je boogschiet skills zijn op een paard. Het klinkt misschien alsof dit op een ansichtkaart voor Japan hoort, maar het is uiteindelijk een essentieel onderdeel voor om de vaardigheden van beide personages te verbeteren. Kennis is echt macht in Assassin’s Creed Shadows!
Een nieuwe stap vooruit?
Hoewel Assassin’s Creed Shadows gewoon voor het overgrote deel gespeeld kan worden als een echte Assassin’s Creed-game en je eigenlijk Yasuke voor een groot gedeelte een bijrol kunt geven, blijft er een bepaald gevoel knagen. Ja het is super vet om als Yasuke de strijd in te gaan, maar ga bijvoorbeeld maar niet proberen een bepaalde toren in te klimmen met hem. Of op zoek gaan naar bepaalde perkament rollen, want klimmen met Yasuke is vaak echt onbegonnen werk.
Dit is overigens wel mogelijk in vele gevallen en sommige gevallen zelfs verplicht en dat maakt het soms wel wat irritant om terug te moeten komen naar een bepaald gebied (helemaal als het gebied vijandelijk is en je pas van personage kunt switchen als je uit dat gebied bent) om vervolgens hetzelfde kunstje opnieuw te moeten herhalen. Zo zijn er bepaalde gebieden alleen toegankelijk voor Yasuke (die dan bijvoorbeeld een zware kast aan de kant moet duwen) of voor Naoe (een krappere ruimte waar zij zich wel doorheen kan wurmen) en zal je dus soms heen en weer moeten gaan om bepaalde items te kunnen vinden of die ene toren te kunnen beklimmen om het uitzicht in je op te laten nemen. In het eerste gebied zitten alleen al 14 van deze punten dus wees voorbereid op veel klim en klauterwerk. Al maakt de grijphaak van Naoe gelukkig al een hoop goed.
Het is voor ondergetekende best pittig om alle plus en minpunten van de game tegen elkaar op te leggen en weg te strepen of mee te nemen in de score. Overigens zijn we nog lang niet bij het einde van de review, want een aantal punten van de game zijn nog niet eens behandeld. Laten we daar nog even mee verdergaan.
Soms een beetje te veel
Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar sinds dat de Assassin’s Creed games volledige actie-RPG zijn geworden, voelen de game als een beetje veel voor ondergetekende. Je krijgt niet alleen tonnen aan informatie over gameplay, de steden en dorpen van de games, de personages en welke gebieden er zijn en welk level er wordt aangeraden om te hebben om daar heen te gaan.
Een aantal keer kwam ik een personage tegen dat een (iets) hoger level had en dat resulteerde uiteindelijk, na een aantal keren toch proberen, dat ik hem op een lopen heb gezet. Het personage dat ik moest verslaan had een dusdanig hoog level dat hij me met een slag met zijn zwaard had omgelegd. Later kwam ik een wat minder hoge level tegen, maar deze had ook nog wat kameraden bij zich en ook dat gevecht werd kansloos verloren.
Naast al de informatie over de wereld en de gameplay vormt er langzaamaan een bord met allerlei missies, die ook weer zijn gelinkt aan diverse gebieden, maar ook meegroeien naarmate jouw level hoger wordt. Het wordt na verloop van de game wel steeds meer uitzoekwerk om te zien welke missie je het beste kunt volgen, omdat die bij jouw level past en daarnaast dus ook nog het verhaal van de game kan doen vervolgen.
Naast al deze informatie verzamel je ook nog tal van wapens met allerlei voor en nadelen, mogelijkheden om bepaalde dingen in te graveren (en je extra powers geven) en is er ook nog een hele hideout te maken, in te richten en te upgraden (waarmee je weer nieuwe dingen kunt ontgrendelen en ga zo maar door). Het is echt heel veel info wat er op je af komt en dat neemt eigenlijk veel tijd in beslag die je liever spendeert in het verkennen van dit waanzinnig mooi ogende Japan.
Het resulteerde vaak in dat ik (ook om de game zo snel mogelijk te kunnen uitspelen) zo veel mogelijk heb gefocust op de belangrijkste missies en later nog wel terugkom om de overige missies te spelen. Immers is de kans wel heel groot dat ik vanavond nog even terug ga, aangezien de game wel degelijk leuk genoeg is om verder te spelen en dat mag ook wel gewoon gemeld worden!
Ontzettend genoten!
Ondanks dat ik mezelf de vraag vaak heb gesteld: “Is dit nog wel Assassin’s Creed?”, kan ik daar niet echt een antwoord op geven. Aan de ene kant zeg ik volmondig ja, want de game kun je gewoon voor het overgrote gedeelte spelen zoals we gewend zijn. Bovendien zijn de games de afgelopen jaren al behoorlijk veranderd qua gameplay en zijn we daar toch ook langzaamaan gewend aan geraakt (Het duurde in Odyssey overigens nog geen 10 seconden voor ik de eerste keer de Spartaanse trap uitoefende en in gedachten “This is Sparta!” riep).
Daarentegen voelt de gameplay met Yasuke gewoon wel heel vreemd. Het is tot op zekere hoogte wel mogelijk om als Assassin te spelen, maar de game forceert op een gegeven moment toch om de volle aanval op te zoeken. Het voelt vaak alsof je een spin-off aan het spelen bent, zodra je met de samurai aan de slag te gaan. Het is niet per se iets heel slecht, maar eigenlijk hoort het toch niet helemaal in deze reeks.
Goed het is ook niet iets wat we volledig af kunnen keuren, want het is iets wat de ontwikkelaar al vanaf het begin duidelijk heeft proberen te maken. Bovendien voelde het stiekem ook wel weer als een heerlijke afwisseling tussen al het gesluip en gekruip door. Echter moet ik daar ook nog wel wat even over kwijt, want het is nu wel heel makkelijk om vijanden van je af te schudden.
Je hoeft als Naoe gewoon even een gebouw op te klimmen om de vijanden al zowat te laten staken met achtervolgen. Het enige wat ze zullen doen, is stenen gooien of met hun wapen of pijl en boog op je vuren, maar niemand zal je een strobreed in de weg liggen als je op deze manier het hazenpad kiest. Jammer, want ik zag wel wat leuke mogelijkheden om vijanden van bepaalde gebouwen af te kunnen slaan.
Echter is er wel nieuw leven geblazen in het “wanted-systeem”. Zodra je gespot wordt door een vijand die de alarm slaat, zal je in dat gebied gezocht worden (tot een bepaalde tijd, maar je kunt het ook op een andere wijze uitschakelen). Je zult dus op dat moment moeten kiezen om verder te gaan als het personage dat nog niet gezocht wordt of op je hoede zijn om op iedere moment de benen te kunnen nemen. Er zullen dan namelijk ook “Guards” komen die je het leven behoorlijk zuur kunnen maken!
Het gebeurt niet vaak dat ik mijn eigen review lees en eigenlijk pas dan weet wat voor cijfer ik een game moet geven. Ondanks dat de laatste alinea’s misschien wat negatief klinken, blijft er toch een positief gevoel achter als ik denk aan de avonturen die beleefd zijn en nog kunnen komen. Wat dat betreft heeft Ubisoft wel gewoon een goede game uitgebracht en kunnen we deze game natuurlijk alleen maar met een positief cijfer belonen!
Uitgever: Ubisoft
Ontwikkelaar: Ubisoft Quebec
Releasedatum: 30 maart 2025
Platformen: PC, PlayStation 5 en Xbox Series S/ X
Gespeeld op: PlayStation 5 Pro
