2024 bracht nog veel meer games voor ons uit. We zullen er misschien hierna zelfs nog een aantal zijn vergeten. Echter waren er ook een hoop games die niet per se een grootse indruk achter lieten, maar zeker het vernoemen waard zijn.
Rise of the Ronin
Nioh-ontwikkelaar Team Ninja kwam dit jaar met een nieuw IP, genaamd Rise of the Ronin. De game werd uitgegeven door Sony en kwam in maart van dit jaar naar de PlayStation 5. In de game ga je aan de slag als een van de twee hoofdpersonages. Jouw personage zal uiteindelijk de andere tweeling moeten zien op te speuren, nadat deze wordt gekidnapt en jij voor dood wordt achtergelaten.
De game was voornamelijk interessant qua combat, maar helaas wist de wereld waarin de game zich afspeelt niet altijd te overtuigen. Het voelde bij vlagen ook wat saai doordat de game voornamelijk gebruik leek te maken van vele grijstinten, terwijl de setting van het 19e eeuwse Japan juist super interessant leek. Tot slot leek de open wereld setting de game zelf het verhaal in de war te brengen.
Zo redt je een terrorist uit de gevangenis om vervolgens diens plannen weer te dwarsbomen. De game zou je overigens nog de kans geven om dit in de andere volgorde te laten doen, om even aan te geven hoe wazig het kan lopen. Wat dat betreft lijkt de ontwikkelaar niet veel geleerd te hebben van hun vorige games of is dit iets waar men zich niet aan stoort.
Call of Duty Black Ops 6
Call of Duty leek dit jaar weer helemaal terug, althans dat gevoel kregen we toen we de singleplayer speelden. Het was Treyarch weer eens gelukt om met een zeer vermakelijke campaign op de proppen te komen. Daarnaast voelde ook de Zombie modus van de game erg goed aan en vertrouwd aan, maar helaas ging het mis bij de multiplayer.
Hoewel Omnimovement (het nieuwe bewegingssysteem van Treyarch) veelbelovend leek, kwamen er vele oude problemen uit de game weer terug. Vooral de spawn kills in de game waren dramatisch. Het was overigens niet allemaal even slecht, maar de maps nodigen ook niet echt uit om de nieuwe systemen uit te testen. Sommige levels voelden erg klein aan en gevoelig voor campers, terwijl je bij andere levels juist weer soms een minuut rondliep zonder ook maar iemand tegen te komen.
Het geheel werd eigenlijk compleet verziekt toen de game werd geïntegreerd met Call of Duty Warzone. Niet alleen lijken hackers weer overal los te lopen, maar de Battle Royale kent misschien wel de slechtste integratie van een nieuwe Call of Duty ooit. Maar gelukkig focust de uitgever zich nu vooral lekker op nieuwe skins en een finishing move met een eenhoorn..
S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl
Het trieste verhaal van het Oekraïense GSC Game World is inmiddels wel bekend, maar wat heeft deze ontwikkelaar onder bizarre omstandigheden Stalker 2: Heart of Chornobyl moeten ontwikkelen. Helaas kreeg men het niet voor elkaar om deze game soepel uit te brengen en kon men ook de game niet nog een keer uitstellen. In de kern is de game een goede ervaring en wat dat betreft al noemenswaardig.
Immers heeft de ontwikkelaar al diverse patches uitgebracht, waardoor de game steeds beter speelbaar wordt. Immers brengt de game wel een unieke ervaring met zich mee. Spelers moeten namelijk zien te overleven in het door een nucleaire ramp getroffen gebied in Oekraïne. Naast gevaarlijke monsters, moeten ze ook oppassen voor allerlei andere gevaren!
Wat dat betreft blinkt de game ook gewoon uit in het brengen van een levendige wereld op de plek waar je het minst zou verwachten. De game houdt je minstens 40 uur zoet en daarin verken je maar liefst 60 vierkante meter van de Zone. Er is geen fast travel en ook zijn er geen voertuigen, dus je kunt lekker alles van deze wereld in je opnemen!
Super Mario Party Jamboree!
De bekendste partygame van Nintendo kwam dit jaar weer terug en hoe! In de game nemen Mario en zijn vrienden/ vijanden het weer tegen elkaar op. In deze game keren twee bekende levels uit voorgaande Mario Party games terug (waaronder Western Land uit Mario Party 2). De games blinken vooral uit om de manieren waarop je jouw tegenstanders sluw om de tuin kunt leiden.
Echter voegt deze versie ook nog Jamboree-partners toe. Deze moet je “verdienen” door (hoe kan het ook anders) een reeks mini-games te winnen. Deze zijn per partner anders. Zodra je deze partner aan jouw zijde hebt, kun je twee keer zo snel scoren, maar ook net zo hard verliezen (als je bijvoorbeeld op een rood vakje of bij Bowser terecht komt). Zo was er een keer in het level bij Bowser dat ik in twee beurten zeven sterren bij elkaar wist te sprokkelen, maar verloor ik in dat zelfde potje veertig munten, omdat ik een bezoekje bij Bowser had gemaakt.
Het enige wat ik jammer vind, zijn de bonus sterren die je kunt verdienen, want je hebt er eigenlijk helemaal geen invloed op. Het is vaak wie het meest op een gebeurtenisvakje is belandt of wie de meeste stappen heeft gezet (waar je enigszins invloed over hebt, maar je mazzel moet hebben met hoge ogen gooien. Ach het moge het feestje niet drukken, want het blijft altijd leuk om deze game met vrienden/ familie te spelen!
Dragon Ball: Sparking Zero
Bandai Namco heeft met Dragon Ball goud in handen, maar weet dit niet altijd te verzilveren. Dit jaar blies men de Tenkachi-serie nieuw leven in onder de naam Sparking Zero (de naam van de reeks in Japan) en wist dat eigenlijk zeer goed te doen.
Ik heb de volledige game nog niet gespeeld, maar dat komt meer doordat ik inmiddels het Dragon Ball Z-verhaal wel kan dromen, maar ik heb de game wel even gespeeld tijdens de Gamescom. Grappig detail: ik heb de game ruim een half uur alleen gespeeld op de consumenten booth bij de Gamescom. Het was overigens wel vlak voor de beurs open ging, maar opmerkelijk dat er zelfs geen andere pers te vinden was.
Maar goed, Dragon Ball Sparking Zero werd ook met goede kritieken ontvangen door de pers en critici. Vinden jullie dat ik de volledige game toch een kans moet geven?!
Dragon Age: The Veilguard
BioWare moest dit jaar wel van goede huizen komen, nadat hun vorige games (Mass Effect Andromeda en Anthem) niet echt wisten te overtuigen. Hoewel de ontwikkelaar gedeeltelijk in is geslaagd, wist het met Dragon Age: The Veilguard niet iedereen te bekoren.
Het is echt opmerkelijk om te lezen hoe wisselend de reacties zijn op de game. Zo geven websites als Eurogamer en Game Rant de game een 10/10 of 5/5 en scoort die bij vele andere, waaronder ook bij ons, net een voldoende. Helaas lijkt BioWare het nog steeds niet helemaal meer voor elkaar te krijgen en nu wordt het toch spannend of men met de volgende Mass Effect toch weer de weg naar boven heeft gevonden. Wat vonden jullie van Dragon Age: The Veilguard?
Test Drive Unlimited: Solar Crown
Deze game had overigens net zo goed tussen de tegenvallers van het jaar kunnen staan, maar ik wil hem hier toch benoemen omdat ik het zo jammer vond dat de game eigenlijk niet wist te overtuigen. Het voelt aan als een game waarbij de ontwikkelaars iets te overijverig waren en in de laatste maanden erachter kwamen dat het eigenlijk niet haalbaar was.
De game kende bij de lancering gewoon allerlei bugs en problemen, zoals de inconsistentie in het niveau van de tegenstanders. Waar de game probeerde te overtuigen met grote steden en dergelijke kwam het eigenlijk in te veel dingen gewoon te kort. Zo waren er maar bizar weinig auto’s om uit te kiezen en werd het uiteindelijk een game die ik hierna weer heel snel ga vergeten. Mocht Kylotonn het ooit nog een keer proberen met de serie hoop ik dat ze iets meer kijken naar de concurrentie en het wat kleinschaliger houden en meer focussen op het racen.
