Een anthologie neemt een aantal voor- en nadelen met zich mee. Een voordeel is dat je op kortere termijn kleinere verhalen kunt vertellen. Zeker in het horrorgenre is dit een voordeel. Een nadeel is echter dat de kwaliteit van een anthologie ontzettend kan wisselen. Zo was mijn ervaring ook met de afleveringen in The Dark Pictures Anthology. Eerdere uitingen, zoals Little Hope, waren door mij niet al te positief ontvangen. De aflevering van vorig jaar, House of Ashes, was daarentegen een stuk beter. Met spijt moet ik nu mededelen dat de nieuwste aflevering, The Devil in Me, tot een van de mindere uitingen behoort.
Voor iedere aflevering heeft ontwikkelaar Supermassive Games een ander subgenre van horror gekozen. Waar ze eerder speelde met spoken, heksen en vampieren is het nu de beurt aan seriemoordenaars. Specifiek gezien gaat het om Amerika’s eerste seriemoordenaar: H.H. Holmes. Het is echter eerder gebaseerd op de mythe rondom de man in plaats van de misdaden waar hij daadwerkelijk voor veroordeeld is. Maar goed, het gaat hier om een horrorgame, dus met deze beslissing heb ik geen enkel probleem.
Het verhaal draait om een groep documentairemakers die een reeks opnemen over de eerder genoemde seriemoordenaar. Zij worden gebeld door een mysterieus persoon die beweerd een H.H. Holmes-museum gebouwd te hebben. Deze is in de vorm van een replica van Holmes’ beruchte moordhotel. De documentairemakers worden uitgenodigd om daar te komen filmen. Vanwege financiële problemen gaan ze daar iets te snel mee akkoord. De semi-bekende acteur of actrice van deze aflevering is Jessie Buckley, bekend van rollen in de serie Chernobyl en de film Men.
Gemeen en extra gemeen
De formule van The Dark Pictures Anthology zal inmiddels wel bekend zijn. De vijf personages die je om en om bestuurt fungeren als een soort scorebord. Des te meer je in leven hebt aan het einde van de game, des te beter je het gedaan zou moeten hebben. Echter heeft The Devil in Me hetzelfde probleem als eerdere aflevering Little Hope. Bijna alle speelbare personages zijn namelijk ontzettende klootzakken. Ik wou dat ik een eloquentere manier kon bedenken om hen te beschrijven, maar het eerder genoemde scheldwoord past gewoon het beste. Daarnaast snap ik dat personages binnen dit genre soms domme keuzes moeten maken, maar dit slaat alles. Soms maken een aantal van hen een plan om een bepaald obstakel te overleven, waarna ze letterlijk een seconde later dat plan achterwege laten.
De acteurs vertolken hun rollen prima. Buckley laat met name zien waarom zij de hoofdrol heeft. Maar de manier waarop ze geschreven zijn is gewoon onvermijdelijk irritant. Je kunt je dialoogopties weer kiezen en de meeste opties wisselen tussen gemeen en extra gemeen. Het zorgt voor een discrepantie tussen het verhaal en de gameplay. De game wil dat ik de personages in leven houd, maar zelf was ik elke keer blij als ze stierven.
Aardige jumpscares
Wellicht zou dit allemaal te redden zijn als The Devil in Me een aantal indrukwekkende momenten zou hebben. Maar die momenten zijn dun gezaaid. De personages proberen te ontsnappen uit het moordhotel. Echter is er weinig wat niet voorspelbaar of al eerder gezien is. Fans van met name de Saw-reeks zullen veel herkennen in wat de personages te wachten staat. Daarnaast zijn er hier en daar wel wat aardige jumpscares. Sommige hadden me goed te pakken, maar het latere gebrek aan creativiteit of variatie daarin maakte ze toch wat minder.
Supermassive Games maakt altijd spellen met vertakkende verhalen. Echter begaan ze ook hier weer de zonde van de neppe keuze. Wat ik hiermee bedoel is dat bij sommige ‘belangrijke’ binaire keuzes de gevolgen helemaal niet zijn zoals beloofd. Je verwacht bijvoorbeeld dat een bepaalde keuze heel veel impact zal hebben op het verhaal, waarna er op het laatste moment toch iets anders gebeurd. Teleurstellend. Uit angst voor spoilers zal ik niet te diep ingaan op deze elementen. Kom op, Supermassive Games. Als je een game met een vertakkend verhaal wil maken, doe dat dan ook gewoon.
Sfeervolle soundtrack
Er zitten echter ook wat positieve elementen in de game. Ten eerste kauwen ze het verhaal niet volledig voor. Door middel van hints en documenten in de omgeving kan je namelijk leren wat allemaal tot het conflict in het spel geleid heeft. De game verwacht dat je zelf op onderzoek gaat. Doe je dit niet, dan mis je ook het grootste deel van het achtergrondverhaal. Dat vind ik bewonderenswaardig. Supermassive Games heeft hierin lef getoond. Daarnaast levert componist Jason Graves weer een sterke sfeervolle soundtrack af.
Een ander positief punt waar ik op hoopte was de presentatie van de game. Zeg wat je wilt over The Dark Pictures Anthology, maar meestal leveren ze goede graphics af. The Devil in Me is hier helaas de minste in. De animaties en controls zijn houteriger dan ooit te voren. Qua gezichtsanimaties is dit ook de minste aflevering in de anthologie. Wellicht dat Supermassive zich meer is gaan richten op de PS5-versie dan de PS4-versie, maar dat maakte mijn ervaring op de PS4 dus niet beter.
Hoofdzonde
Een nieuw element in The Devil in Me is een ‘inventory systeem’. Dit is tussen aanhalingstekens omdat het verder geen enkele interessante toevoeging heeft op de gameplay. Bepaalde personages kunnen specifieke items meenemen om verder te komen in de game. Denk aan lockpicks of een stok om objecten vanuit hogere plaatsen te kunnen pakken. Echter is het allemaal scripted. Het is niet zo dat hier interessante puzzels mee gemaakt worden of dat je per se een bepaald personage moet vinden om een obstakel op te lossen. De inventory items hadden gewoon uit de game gehaald kunnen worden, waarna er qua gameplay en verhaal geen verschil zou zijn.
Ik kan mijn conclusie heel kort samenvatten. The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me begaat de hoofdzonde van games: het is saai. Blijkbaar is deze aflevering het einde van seizoen 1. De eerste aflevering van het tweede seizoen is inmiddels al geteased. Ik moet zeggen dat na het spelen van deze uiting, mijn enthousiasme hiervoor op een laagtepunt is beland.
Ontwikkelaar: Supermassive Games
Uitgever: Bandai Namco
Platforms: PC, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Series S/X.
Releasedatum: 18 november 2022
