Wanneer steelt een game te veel van een andere game? En is dat per se een slecht iets? Dit waren de vragen die door mijn hoofd spookten toen ik een demo van Lies of P speelde. De nieuwe game van Round8 Studio is een van de prominentere soulslikes die de komende tijd uit zal komen. Al vaak is het spel vergeleken met Bloodborne, maar hoe accuraat is dat eigenlijk? Dat is wat ik ga proberen te beantwoorden in dit artikel.
Het verhaal van Lies of P meent verbanden te hebben met het klassieke kinderboek De Avonturen van Pinokkio. In een van de recentste trailers van de game wordt zelfs een eerbetoon gegeven aan diens schrijver, Carlo Collodi. Deze verbanden waren echter amper te zien in de door mij gespeelde demo. Toegegeven, als een echte soulslike werd er überhaupt weinig directe aandacht aan het verhaal besteed. Wat me vooral opviel was dat de mensachtige vijanden een houterig en poppenachtige verschijning hadden. Verder kan ik in dit artikel niks kwijt over het verhaal.
Wat zat er dan in de demo? Onze hoofdpersoon, die opvallend veel weg heeft van acteur Timothée Chalamet, bevond zichzelf in een grimmige stad. Daar moest hij zich een weg banen richting een nog onbekend doel. Gaandeweg kwam hij de eerder genoemde mensachtige vijanden tegen. Deze moet hij bevechten middels diverse melee-aanvallen. Een opvallend wapen was de zogeheten puppet string. Dit is een grappling hook-achtig wapen waarmee hij zich naar vijanden kan sleuren en vice-versa. Een stevige sprongaanval met extra damage kon hier ook mee uitgevoerd worden.
So far, so Souls
De game heeft een stamina-meter, lock-on en vijanden die respawnen als je een checkpoint gebruikt. So far, so Souls, dacht ik. De vergelijking met Bloodborne werd griezelig toen ik goed op mijn health bar lette. Als je namelijk damage ontvangt (zover ik kon zien vooral de verminderde damage die je krijgt na blocken) kan je health terugkrijgen door je vijanden snel opnieuw een klap uit te delen. Lies of P lijkt zijn huiswerk overgeschreven te hebben van Bloodborne en niet eens de moeite te hebben gedaan de antwoorden anders te verwoorden.
Het is traditiegetrouw dan ook een erg pittige game. In het halve uur dat ik het spel onder de vingers had, stierf ik waarschijnlijk ruim tien keer. Sommige soulslikes weten deze balans qua moeilijkheid niet altijd even goed te krijgen. Bij Lies of P lijkt dit niet het gevoel. Je kan shortcuts unlocken en door het leren van aanvalspatronen je vijanden beter te lijf gaan. Het was uitdagend zonder dat het frustrerend was. Ik verwacht dat Lies of P de speler genoeg zal motiveren om diens beloofde dertig uur aan gameplay te trotseren.
Competente opvulling
Dit leidt mij tot de vraag die ik in de eerste alinea stelde. Lies of P lijkt een schaamteloze kopie te zijn van Bloodborne. Andere soulslikes, zoals bijvoorbeeld Code Vein, proberen de formule nog iets aan te passen. Zo had Code Vein een sterk geprogrammeerde AI-partner die je hielp bij gevechten. Lies of P probeert zich bewust op geen enkele manier van FromSoftware’s game te onderscheiden. Ik heb haast respect voor de schaamteloze wijze waarop dit het doet.
Het klinkt misschien alsof ik dit negatief bedoel, maar dat is niet het geval. In een wereld waar een Bloodborne vervolg uitblijft, lijkt Lies of P dit vacuüm competent op te gaan vullen. Zoals de redactie van GamingNation ontdekte, zal de game in december 2023 uitkomen. Een publieke demo zal naar verwachting in januari/februari van dat jaar uitkomen. De tijd zal ons leren of het afkijken van Bloodborne’s huiswerk af zal doen aan Lies of P, maar mijn voorgevoel zegt op dit moment nog van niet. Het is een van de sterker uitziende soulslikes in wording en daar heb ik weinig problemen mee.
