De Borderlands-franchise bestaat al bijna vijftien jaar. Des te verbazender voor mij dat de reeks dit jaar slechts voor de tweede keer een Dungeons & Dragons parodie doet. De eerdere uiting was de Borderlands 2-DLC Tiny Tina’s Assault on Dragon Keep. De ludieke sfeer, verschillende character classes en kleurrijke graphics passen extreem goed bij D&D. Hoewel deze formule op papier dus als een doorslaand succes klinkt, is het resultaat, Tiny Tina’s Wonderlands, niet de knaller waar ik op hoopte.
De setup is dat Tiny Tina de game master is van een potje Bunkers & Badasses. Jij speelt met haar als The Newbie, een stille hoofdpersoon met een custom character in het spel. Tiny Tina’s Wonderlands is dus eigenlijk een game binnen een game. In de B&B-campagne moet je de gevaarlijke Dragon Lord verslaan. Het is een verhaal waar menig fantasykenner niet van zal opkijken, maar het is wel vruchtbare grond voor komedie.
Gelukkig weet Tiny Tina’s Wonderlands dit welbekende verhaal een beetje te doorbreken. In het begin was ik bang dat het spel bewust een cliché verhaal ging vertellen. Ontwikkelaar Gearbox Software wilde daar dan zoveel mogelijk de draak mee steken. Je eigen cliché verhaal belachelijk maken leidt echter niet tot een beter verhaal. Gelukkig weet Tiny Tina’s Wonderlands dit te omzeilen door af en toe een verrassende wending in hun verhaal te plaatsen.
Bekende combat
Wat me meteen opviel was hoe sterk de stemacteurs waren. Will Arnett, Wanda Sykes, Andy Samberg en Ashly Burch doen allemaal hun stinkende best, en dat is te merken. Vooral Will Arnett’s dramatische lage tonen en komische timing maakte de Dragon Lord een lust voor het oor. De acteurs sluiten perfect aan bij de ludieke en zelf reflecterende humor waar Borderlands bekend om staat.
Is de bekende Borderlands-gameplay anders dankzij het toevoegen van een fantasy-element? Ik zou zeggen van niet. Ik koos voor de Spell Shot klasse, waardoor ik veel magische aanvallen verwachtte. Dit bleek echter niet helemaal waar. Borderlands getrouw krijg je een haast oneindig aantal vuurwapens. Deze zal je constant wisselen voor andere wapens met betere stats. De shoot ’n loot gameplay van Borderlands is dus vrijwel geheel intact. Afhankelijk van je bekendheid met de franchise kan dit een goed of slecht iets zijn.
Nu weet ik het wel
Ik moet toegeven dat mijn ervaring met Borderlands beperkt is. Wellicht dat ik de combat daarom functioneel maar onopvallend vond. Uiteindelijk koos ik voor het wapenarsenaal dat ik het beste vond voelen, waarna ik lekker op de automatische piloot kon knallen. Dit klinkt wellicht negatief, maar zo bedoel ik het niet. Soms is het namelijk heerlijk om je verstand op nul te zetten en gewoon op alles te schieten wat beweegt. Het toevoegen van een fysieke en magische aanval zorgt ook voor genoeg variatie. Verveling lag bij mij dus niet op de loer. Doe een muziekje of een podcast aan en je kan zo een paar uur doden.
Die muziek of podcast is er overigens ook voor een andere reden. De grapjes die sommige vijanden uitspreken begonnen snel op mijn zenuwen te werken. Dit komt omdat er slechts vijf grappen in totaal lijken te zijn. Je krijgt hierdoor het welbekende probleem dat de grappen vaak herhaald worden en dus snel gaan irriteren. In het begin kon ik nog wel grinniken om I’ll give my body to science. Is that a thing here? Science? Maar na zo’n vijfhonderd keer had ik het wel gehoord.
Onopmerkelijk
Naast de combat heeft Tiny Tina’s Wonderlands ook een overworld. Hier kan je in wezen als een Pokémon-speler doorheen lopen. Overal kan je sidequests en random encounters tegenkomen. De sidequests waren welkom en in grote getalen. Experience en nieuwe wapens zijn namelijk hard nodig. De game zal je waarschuwen als je een missie wilt spelen waar je underleveled voor bent. Bij de talloze sidequests kon ik weer lekker in een trance raken bij de combat. Niet verkeerd.
Ik wil wel even melding maken van een minpuntje. Het menusysteem van het spel is bagger. Gearbox Software is nooit goed geweest in interface design en ook hier is dat merkbaar. Menu’s zijn lastig te navigeren, verwarrend en vaak in te grote getale. Het is daarom extra jammer dat je de menu’s vaak in moet duiken. Je pikt namelijk constant nieuwe wapens en items op, die je natuurlijk wilt vergelijken. Hoe ga je immers anders de beste gear gebruiken? De menu’s zorgde ervoor dat dit een vervelend klusje werd.
Tiny Tina’s Wonderlands is over het algemeen onopmerkelijk. Gelukkig merkte ik meer positieve dan negatieve punten op. De combat is niet verkeerd en de wereld en voice-acting zijn vermakelijk. Echter wordt de ervaring vermindert door soms schrijnende humor en menu’s waar ik scheel van ging kijken. Ik ga eens rollen voor het eindcijfer.
