Op 5 februari komt de nieuwste game van Brace Yourself Games, Rift of the Necrodancer, uit. In deze game volgen we Cadence op haar nieuwste avontuur waarin ze ‘rifts’ bevecht. Het klinkt misschien vaag, maar lees vooral verder, het wordt duidelijker en het is zeker de moeite waard!
Rift of the Necrodancer is een ritmegame die het makkelijkst te omschrijven is als Guitar Hero met monsters. De monsters komen langs je gitaarhals naar beneden in plaats van ‘noten’. De uitdaging zit ‘m in de variatie in patronen die de monsters op je loslaten, een paar zijn eenvoudig, maar het wordt heel snel moeilijker tot bijkans onmogelijk.
Wat is het eigenlijk?
Rift of the Necrodancer stapt af van de stijl die we van ze gewend zijn. De vorige games met hoofdpersoon Cadence (Cadence of Hyrule en Crypt of the Necrodancer) zijn top-down ritme games waar je moet bewegen op de beat. Als je op het juiste moment beweegt zal je ook gelijk schade aan vijanden (binnen bereik) uitdelen, maar je raakt je multiplier kwijt als je uit het ritme valt. Dat is dit niet. Dit is een game waarin je je schep verruilt met een gitaar en is het de bedoeling dat je daar mee aan de slag gaat.
De game is het makkelijkst te beschrijven als een ritme-game in de stijl van Guitar Hero, maar dan met monsters en health. Je moet, in het ritme, de juiste input geven (links, rechts of boven) om zo de monsters uit de rift te verslaan. Dit doe je zo lang als de track duurt en klaar is Kees. Nu moet ik er gelijk bij bekennen dat ik de moeilijkheid naar easy heb moeten doen om sommige levels in storymode te halen. Elk monster heeft zijn eigen patroon, zo gaat een slime netjes 1 vakje per keer, per beat, maar je hebt ook bijvoorbeeld vleermuizen die vaker geraakt moeten worden, en verspringen naar een andere bar. Klinkt nog steeds eenvoudig toch? Op een gegeven moment zal je zo veel monsters door elkaar over je gitaarhals zien bewegen dat je echt het ritme zal moeten volgen en de input gaat dan hopelijk ook redelijk tot goed.
In de game zijn een aantal modi, waaronder story, rhythm rifts, daily, workshop en remix. Brace Yourself Games heeft Rhythm Rifts als de main modus bestempeld en dat leek me in eerste instantie een bijzondere keuze. De modus laat je een grote variatie aan songs spelen en oefenen in alle moeilijkheidsgraden, van easy tot impossible. Voor zover ik het kon checken zitten alle songs in rhythm rifts en dit kan je echt eindeloos spelen. Mocht je nog meer iets van progressie willen, dan kan je je wagen aan de story modus, waarin je stapje voor stapje erachter komt waar je bent en waar de rifts vandaan komen. Ook al laat het je met de nodige gaten in verhaal achter, is het verhaal vermakelijk en voorspelbaar, maar dit is een game die niet echt een verhaal nodig had. Wel is het een goede plek om de fantastische art-stijl te laten zien.
Cartoons vs Manga
De in-game art is werkelijk fantastisch, ik kan er niets anders van maken. De personages zijn in een slick cartoonstijl vormgegeven en switchen op bepaalde momenten van cartoon naar manga/anime en daarna weer naar chibi en weer terug. De chibi art-stijl is overigens vooral aanwezig in de minigames, waar je bijvoorbeeld moet mediteren op de maat of een toneelstukje voor een kinderprogramma opvoeren. Hoofdpersoon Cadence is in de vorige games vooral in pixels aanwezig geweest, wat haar overigens zeer goed stond. In deze is ze een minstens zo stoere chick waar je op het eerste gezicht gelijk fan van wordt (nou ja, ik dan).
De story mode is een beetje het uithangbord voor de artstijl. De rifts worden afgewisseld met stukken verhaal in de stijl van een visual novel, waar stukken van het verhaal worden verteld. Ook de minigames komen voor in de storymode en die hebben dan weer hun eigen artstijl. Al met al zit het visuele gedeelte goed.
Rock on!
Rock on!Een ritmegame valt of staat met de muziek. Gelukkig zit ook dat goed. De muziek is behoorlijk gevarieerd, zo gaat het van bijna klassieke pianomuziek naar snoeiharde metal en moeiteloos over in vette dancemuziek. Nu ik het zo uitschrijf klinkt dat heel onaantrekkelijk, maar het is ze gelukt. De songs zijn origineel, zijn na meerdere malen nog steeds fijn om naar te luisteren en zijn muzikaal interessant genoeg om een ritmegame te dragen.
Als je alvast een klein voorproefje wil dan kan je alvast de ep van de soundtrack op spotify opzoeken onder de naam Rift of the Necrodancer.
Jouw songs in de game
Heb je eigen muziek en lijkt het je tof om daar een hoop ritmische monsters op los te laten? Dat kan! Rift of the Necrodancer lanceert met Steam Workshop, een tool waarmee je je eigen rift maakt, die je kan delen in de game. Uiteraard kan je hier ook de songs van anderen spelen. In de workshop krijg je toegang tot dezelfde dev tool die de makers hebben gebruikt om de game te maken! Hoe koel is dat!
Alleen maar positief dus?
Alleen maar positief dus?Nee, jammer genoeg niet. De game heeft zeker een paar zeer sterke pluspunten, zoals de artstijl en de muziek. De monsters en de creativiteit in de patronen zijn ook heel erg sterk, maar de moeilijkheid is wellicht het grootste probleem. Het is niet onoverkoombaar, maar de moeilijkheid springt regelmatig ineens flink omhoog. Net als oudere ritmegames is spelen op easy simpelweg niet leuk omdat je veel noten niet worden aangeboden terwijl je ze wel hoort. Doordat je flink zal moeten oefenen om de latere levels aan te kunnen zal je misschien wel te lang op dezelfde levels moeten grinden en dat is niet per se leuk. Aan de andere kant kan niemand zeggen dat er niet genoeg uitdaging in de game zit.
Rift of the Necrodancer is vanaf 5 februari 2025 voor 19.99 verkrijgbaar op Steam.
