Soedesco zag een tijd geleden dat Pixel Heart Studio met Airoheart succesvol was in een kickstarter en wilde hen helpen bij het uitgeven van de game. Of dit een goede keuze is geweest, leggen we je uit in de ze review!
Een link naar het verleden
Airoheart is niet alleen optisch gezien een game die geïnspireerd is op de Super Nintendo (16-bit) tijdperk, maar heeft ook enorm gekeken naar games als Final Fantasy en The Legend of Zelda: A Link to the Past. Het is maar goed dat de ontwikkelaar genoeg afstand van laatstgenoemde, want anders had Nintendo haar bekende advocaten naar de studio gestuurd. Echter doet het helaas ook te weinig om het een geweldige game te noemen, maar daar kom ik nog even op terug. Laat ik toch eerst maar uitleggen waar de game over gaat.
In Airoheart volgen spelers het avontuur van de gelijknamige hoofdrolspeler. Hij woont in het fantasieland Engard, waar de Elmer en Breton op het punt van oorlog staan. Airoheart is half-Breton, maar woont bij zijn opa in Elmer en bevindt zich dus echt in het midden van de strijd.
Nadat zijn broer, na een lange tijd afwezig te zijn, terugkeert wordt de situatie helemaal penibel. Zijn broer, die ook een Bretonse leider is, wil namelijk op zoek gaan naar de Draoidhe Stone, die volgens hem een makkelijke overwinning in de naderende oorlog zal bieden. Echter is het dus aan Airoheart de taak om zijn broer voor te wezen en de lieve vrede te bewaren.
Gelukkig voor Airoheart staat hij er niet helemaal alleen voor, aangezien een mysterieuze stem hem wil begeleiden op de gevaarlijke paden die hem te wachten staan.
Wat verhaal betreft is het niet heel diepgaand, maar biedt het toch wel meer dan de standaard red de wereld van een naderende oorlog. De held wordt gedurende zijn avontuur door diverse personages te woord gestaan en dat geeft allemaal wat extra diepgang tijdens de rustigere periodes tussen de kerkers door, maar het is niet het meest memorabele verhaal dat ik voorgeschoteld heb gekregen.
Gameplay
Qua gameplay lijkt de game wel erg veel op A Link to the Past. Je zult namelijk kerkers in gaan, maar ook nieuwe items en vaardigheden moeten zoeken om de wereld steeds meer te kunnen verkennen en daardoor weer hints over de Draoidhe Stone te vinden. Deze is namelijk gefragmenteerd en de stukken zullen gezocht moeten worden voor ze in de verkeerde handen vallen.
De innovatie in Airoheart zit hem voornamelijk in de Runes, wat eigenlijk gewoon spreuken zijn waardoor je health terugkrijgt of bepaalde voorwerpen kunt verplaatsen zodat je een puzzel op kunt lossen. Wat dat betreft zijn het eigenlijk extra items die je tot je beschikking hebt. Al geeft de manier waarop je deze gebruikt wel duidelijk een andere insteek gezien je ook rekening moet houden met je Mana meter.
Als je niet in kerkers bent, ben je vaak bezig met het testen van nieuw speelgoed om nieuwe paden en grotten te ontgrendelen om te verkennen, of wat tijd besteden aan het kopen of uitproberen van nieuwe uitrusting die je statistieken lichtjes door elkaar haalt. We hadden niet het gevoel dat het uitrustings- en stat-systeem hier voldoende was om Airoheart als een RPG te beschouwen, maar de kleine verbeteringen aan, bijvoorbeeld de schade van je kruisboog maken zo nu en dan een verschil.
De bovenwereld voelt ook erg goed gevuld aan. Dit is niet het soort spel met heel veel lege ruimte tussen de interessante punten om je een gevoel van reikwijdte te geven; elke grot heeft meestal iets zinnigs om te bekijken en je kunt niet meer dan een paar stappen in een bepaalde richting gaan zonder iets anders interessants te vinden.
Weinig onderscheidend
Waar het allemaal een beetje afvlakt, is de manier waarop je door Engard moet navigeren. De game biedt wel een kaart aan, maar deze is niet heel duidelijk. Het geeft aan waar je bent, maar het is niet meteen duidelijk waar je dan precies bent.
Zo missen ook de kerkers een kaart voor wat meer overzicht. Het is gelukkig niet heel moeilijk om je een weg er doorheen te werken en sommige uitdagingen zijn echt gaaf om te behalen, maar het geeft aan dat de game veel potentie heeft, maar er jammer genoeg te weinig aan gedaan is.
Er zijn al jaren veel van dit soort Zelda-achtige games te vinden, maar er zijn gewoon betere uitvoeringen geweest dan deze. Ik denk dat deze game echt aan te raden is voor degene met een nostalgische bui die zin hebben in een 2D avonturengame a là The Legend of Zelda: A Link to the Past.
Daarnaast heeft de game een behoorlijk irritatiepunt gekregen door een hard geluid van een geweerschot wat helemaal niet in de context plaats. Dit gebeurt niet alleen als je door een vijand geraakt wordt, maar ook als je een deur sluit of kist opent en tijdens een schot met de kruisboog. Je raakt er wel een beetje gewend aan tijdens het spelen, maar als je de game na een dag weer opstart is het wel het eerste waar je weer mee geconfronteerd wordt.
Het goede nieuws van de game is dat de meeste bugs inmiddels al redelijk verholpen zijn, want tijdens het spelen van de game gebeurde het wel eens dat Airoheart doodging bij een baas, maar zonder leven aan het begin van de kerker terugkwam om weer het loodje te leggen. Ook heb ik het één keer meegemaakt dat de game uit het niets helemaal werd afgesloten zonder eigenlijk een duidelijke uitleg.
Helaas zit er ook qua design en soundtrack ook te weinig innovatie in de game om het onderscheidend te kunnen noemen. Sterker nog: het heeft misschien wel iets te veel naar A Link to the Past gekeken. Hierin had de ontwikkelaar zo veel kunnen doen om te laten zien dat er in dit genre nog genoeg ruimte is om verfrissend te zijn!
Ontwikkelaar: Pixel Heart Studios
Uitgever: Soedesco
Platforms: PC, PlayStation 4 en 5, Xbox One, Series S/X en Nintendo Switch
Releasedatum: 20 oktober 2022
Gespeeld op: Nintendo Switch
