Het leuke van een recensent is dat je vaak games onder de knoppen krijgt die je anders nooit zou spelen. Dit wordt alleen maar beter als later blijkt dat je een topper in huis hebt gehaald. Zoals dit keer bij Returnal het geval is!
Opnieuw en opnieuw
Het zou natuurlijk een stuk ironischer als ik de game al op de PlayStation 5 had mogen reviewen, maar het is juist dat onze review destijds ervoor zorgde dat ik geïnteresseerd werd door de game. Helaas ben ik er, mede door een grote backlog, nooit aan toegekomen en heb ik de mazzel dat de game ook naar de PC is gekomen.
Hoezo ironisch hoor ik je denken, nou in Returnal speel je namelijk als Selene, een astronaut die crasht op de planeet Atropos. Tijdens haar verblijf op de planeet moet ze niet alleen zien te overleven en weg zien te komen, maar ook de mysteries van de planeet zien te ontrafelen. Zodra je toch het loodje legt, zal je dus helemaal opnieuw moeten beginnen. En dat iedere keer dat je doodgaat.
Alsof dat nog niet erg genoeg is, zal je ook bijna niks hebben van wat je geleerd hebt gedurende een levenscyclus. Zodra je weer tot leven komt verandert namelijk de lay-out van de planeet. Iedere keer zal je dus moeten aanpassen aan de nieuwe lay-out van de omgevingen.
Nog bizarder
Net op het moment dat je denkt dat het niet vreemder kan worden en je ook een beetje leert hoe je de beesten van Atropos moet verslaan, leer je ook het hoofdpersonage meer kennen.
Het is niet geheel toevallig dat zij op de planeet strandt en we gedurende de game leer je meer over de geestelijke toestand van Selene. Zo gaat ze op zoek naar de antwoorden op vragen als: wie is die mysterieuze astronaut die ze soms tegenkomt? En wat de hel doet haar oude huis op een andere planeet?!
Hoewel je dus aan de ene kant door het verhaal wordt meegenomen, zullen de diverse beesten proberen je weer opnieuw te laten beginnen. Wat dat betreft is het gaaf om te zien dat er meerdere wegen naar zijn richting de eindbaas. Daarmee sluit je ook steeds een act af, maar zal je wel goed voorbereid moeten zien te komen, want deze kun je het aardig lastig maken.
Hoeveel risico durf je te nemen?
Terwijl je bij de eind en tussenbazen (die zich later ook bij de gewone vijanden scharen) dus zo goed mogelijk voor de dag probeert te komen, zijn er vele obstakels te overwinnen.
Soms is het goed om wat verder te zoeken naar nieuwe gear of een beter wapen (je kunt er echt maar één tegelijkertijd dragen), maar het risico is dat er achter die ene deur een groep vijanden zit die jou het leven zuur proberen te maken. Met het risico dat je het loodje legt en je inderdaad.. opnieuw begint.
Mocht dit nog niet genoeg uitdaging voor je zijn, liggen er op de planeet allerlei voorwerpen of kisten waarin currency of levenspunten zitten. Daarin zitten ook geïnfecteerde variantien. Deze geven je speler als het ware een nerf, die je om kunt zetten door een bepaalde taak te voltooien. Deze zijn soms heel makkelijk door bijvoorbeeld twee dozen te openen, maar kunnen ook erg pittig zijn.
Fijne shooter
Terwijl je voor allerlei lastige keuzes staat, terwijl de wereld keer op keer verandert doordat je bent omgekomen, zal je vele gevechten voeren. Daarin heeft Housemarque zich al vaker bewezen erg goed in te wezen. Ook in deze rogue-like shooter laat men zien dat ze een game kunnen maken die erg complex is, maar juist extreem soepel speelt waar het moet: het schieten.
Ook de PC-versie is erg soepel, maar je moet wel een behoorlijke PC in huis hebben om deze goed te kunnen draaien. De game draait op een 2060 erg soepel, maar om hem op ultra te zetten heb je echt wel betere gear nodig. Mijn game laptop liep namelijk een aantal keer vast toen ik deze game op ultra probeerde te spelen..
Bijna perfectie
Waar de PlayStation-versie nog een controverse kende rondom het niet kunnen opslaan van de game en spelers dus hun console in slaapstand moesten zetten om verder te kunnen, is er voor de PC-versie een oplossing gevonden. Uiteraard zijn de opties om een respawnpoint te ontgrendelen of een extra leven ook van de partij, maar is tussentijds opslaan nog steeds niet mogelijk.
Je kunt nu namelijk gewoon in de “levenscyclus” blijven en de game gewoon afsluiten. Het is uiteraard wel handig om dit op een veilige plek te doen, maar je hoeft dus niet je PC aan te laten en de game draaiende te houden om verder te gaan waar je was gebleven. Bovendien ga je gewoon verder waar je was gebleven, inclusief alle gear die je in die run verzameld hebt.
Ondanks dat deze recensie erg positief is, wil ik nog wat kleine irritatiepuntjes aantippen. Zo konden vijanden soms door deuren schieten en is de structuur van de menu’s niet echt overzichtelijk te noemen.
Gelukkig drukt dat lang niet de pret en soms angstige momenten die deze game met zich meebrengt. Je speelt deze game echt alsof je leven ervan af hangt!
