Ik was behoorlijk sceptisch toen alweer vijf jaar geleden Mario + Rabbids: Kingdom Battle werd aangekondigd en uitgebracht. Die game heeft me destijds geamuseerd. Het vervolg, Mario + Rabbids: Sparks of Hope, komt op 20 oktober uit en is ronduit goed!

Voor wie het..

..compleet gemist heeft; Mario + Rabbids: Sparks of Hope is een samenwerking tussen Ubisoft en Nintendo waar zowel Mario en zijn vriendjes, als de Rabbids in voorkomen. Net als in het eerdere Kingdom Battle hebben de meeste Mario personages een Rabbid tegenspeler. Zo heb je bijvoorbeeld een Luigi en een Rabbid Luigi. Beide hebben ze eigen design en move-set, eigen karakter en een eigen unieke wapen. Ook kan je alle vechters bewapenen met Sparks, een samensmelting van een Mario ster en een Rabbid die een eigen kracht toevoegt aan diegene.

In de game gaat het vooral om de tactische, turn-based combat in de stijl die we kennen van bijvoorbeeld XCOM. Je geeft de orders aan de personages die je op het veld hebt staan en zij voeren die uit. Deze orders kunnen variëren van direct iedereen binnen de straal helen of zodra een vijand beweegt toe te slaan. Maar goed, daarover straks meer.

Rabbids + Mario

Natuurlijk is Mario de grotere naam en is het dus logisch dat die voorop staat. Toch zijn het aantal Mario personages in de game heel erg laag als je de vergelijking met de Rabbids maakt. Zo’n beetje alle NPC’s die je in de game tegenkomt zijn een variatie op een Rabbid, zelfs de Sparks zijn rabbids die gefuseerd zijn met een ster (oké, een ster uit Mario..). Persoonlijk vind ik de Rabbids vooral irritant. Zo heb je bijvoorbeeld een tv-serie van de Rabbids waarin ze hun uiterste best doen om zo vervelend mogelijk te zijn, bijgestaan door een net zo vervelend bwaah-geluid dat je eigenlijk een keer zou moeten beluisteren. Of doe eigenlijk maar niet. Gelukkig zijn de Rabbids in Sparks of Hope lang niet zo irritant als wat we gewend zijn, sterker nog, hierin zijn ze best wel oké vergeleken met waar ik ze van ken.

Elke wereld heeft een paar dezelfde elementen, waaronder een ‘Warden’ die je mag vergelijken met iets als een leider of burgermeester. Deze is feitelijk een Rabbid die net even iets verder geëvolueerd is en nu normaal kan praten. Deze zal je vertellen wat er precies mis is en waarom je dat moet oplossen, ook al komt dat steeds neer op hetzelfde. Slechte ‘Darkmess’ tentakels hebben iets overgenomen dat we net toevallig nodig hebben. Wil jij het redden door een reeks battles te doen? Het is dan maar net even iets moeilijker dan de vorige. Gelukkig zijn de werelden erg goed gemaakt en is de combat zodanig interessant dat de repetitie in wat je moet doen helemaal niet zo erg is.

Het verhaal in de game is recht voor z’n raap. De grote slechterik (Cursa) is voor eigen gewin een last voor het heelal. Jij en je vriendjes willen dat natuurlijk niet dus.. Doe d’r wat aan!

 

Tactisch vechten, Mario met guns

Ik kan er maar niet aan wennen. Mario heeft in Mario + Rabbids twee guns, wat al helemaal bizar wordt als hij van dichtbij een vijand lijkt te executeren. Doordat Mario voor deze games alleen een set aan fysieke aanvallen had (en een vuurbal) is schieten behoorlijk onwennig. Ondanks dat heeft hij voor mijn speelstijl wel een van de betere aanvallen, en heeft hij dus het grootste gedeelte in mijn vaste opstelling gestaan. Het tactische vechten zal voor iedereen verschillend zijn, en daarbij zal iedereen een andere opstelling gebruiken. Mijn opstelling was vaak Mario voor de reguliere aanval en firepower, Luigi als sniper om ook het achterveld te dekken en de derde was steeds een ander.

Van tevoren vond ik de combat zeer ongrijpbaar en ingewikkeld. De trailers laten een kleine greep uit de mogelijkheden zien die me een beetje deden duizelen. Nu ik de game gespeeld heb snap ik ze wel, maar van tevoren gaf dat wel een barrière die al in het eerste gevecht werd weggenomen. Het spelen voelt zo natuurlijk dat je er in no-time handig in wordt en de vele opties zal benutten, of in ieder geval een flinke greep zal gebruiken. Ik heb ook de hele game gespeeld zonder gebruik te maken van Rabbid Mario, de noodzaak heeft zich nooit aangedrongen om van mijn vaste clubje af te wijken.

Dit is typisch zo’n game die je makkelijk onder de knie krijgt, maar waar je je best moet doen om er goed in te zijn.

Ook ben ik er erg blij met de moeilijkheidsgraad. Zelf heb ik de game op Average (Normal) gespeeld en heb meerdere malen een gevecht opnieuw moeten doen omdat de vijanden gewoon beter waren. Vaak was het dan een geval van m’n tactiek veranderen en het nog een keer proberen, maar bij elk gevecht moest ik m’n koppie erbij houden om niet te verliezen. Dit is typisch zo’n game die je heel makkelijk onder de knie krijgt, maar waar je je best moet doen om er goed in te zijn.

In battle mogen de 3 vechters die je inzet een stukje lopen, een sliding maken en 2 acties doen. Het lopen die je mag maken voelen best natuurlijk, zodanig dat je je niet per se gebonden voelt aan de bewegingscirkel die je weerhoud van naar de overkant lopen en zo gemakkelijk te winnen. Vaak is het jammer dat je ‘maar’ twee acties uit mag voeren, maar dat maakt het wel dat je aan je tactiek gaat werken. Als voorbeeld: je kan een dash doen waar je een sliding doet die je tegenstander damage geeft of een sprong (dan wel van een vast punt of vanaf een teamgenoot). Als je de bewegingen combineert kan je al gauw flinke stukken van het veld oversteken, wat soms een beetje voelt als valsspelen, maar vaker juist erg bevredigend is!

Verder heeft elk speelbaar personage een eigen wapen en een eigen superactie. Deze brengen de variatie in de combat die de game zo sterk maakt. Je zal moeten combineren om de best mogelijke combinatie te hebben om zo je vijanden te verslaan. Zo is het aan te raden om een tank, een support en een dps in je team te hebben. In sommige gevechten is de dps die je hebt waardeloos en heb je juist een sniper nodig, of iemand die onzichtbaar kan worden. De superacties, gewone acties en sparks, geven honderden combinatiemogelijkheden waarin je compleet vrij wordt gelaten.

De Sparks zijn een vage combinatie van Rabbids en sterren uit Super Mario. Deze hebben door een gebeurtenis krachten gekregen. Omdat het alternatief van geconsumeerd worden door de slechterik erger is, vechten ze met je mee. Deze Sparks kunnen vaak 1 van de 2 dingen, je wapen een element geven (denk aan vuur of elektriciteit) of een area aanval doen en alle vijanden binnen dit gebied beschadigen met het element dat ze bij zich dragen. De Spark kan niet allebei, maar 1 van de 2, maar kan daardoor jou wel net de spark geven om je battle te winnen!

 

Edge, Mario, Rabbid Rosaline, Bowser en nog een paar

Alle personages in Mario + Rabbids: Sparks of Hope hebben een stemacteur die op een merkwaardige manier inspeelt op hoe wij in-game tekst consumeren. Het eerste woord wordt voorgelezen en de rest niet. De enige reden dat dit opvalt is omdat de AI Beep-O en de nieuwe AI Jeanie wel alles voorlezen en daar een paar tenenkrommende dialogen aan overhouden. Het klinkt ook gek als een van de AI’s met een ander in gesprek is, dan heb je het effect dat een rationele vraag wordt beantwoord met een woord dat niet per se de lading van het antwoord dekt.

Alle speelbare Rabbid personages in de game hebben een eigen uitvergrote karakter gekregen. Dat is leuk voor even, maar het is op de lange duur vooral irritant en onnodig. Zo is de nieuwe Edge de stoere gothic-rabbid (die overigens als enige geen Mario tegenspeler heeft, maar dat wordt verder in de game genegeerd). De Rabbid Rosaline is de ‘whatever’-tiener die moeite heeft om wakker te blijven als ze niet aan het vechten is. Deze overdreven karakters steken flink af tegen de goedzakken van Mario die vooral meedoen om het kwaad te bestrijden. Want dat is wat helden doen. Geen gekke extra’s, maar gewoon doen waarvoor je bent gekomen en blij zijn als iets lukt. Heel anders dan bijvoorbeeld een Rabbid Peach die uit desinteresse met haar telefoon aan het spelen is. Verder gaat de ronduit bijzondere samenwerking tussen deze tegenpolen eigenlijk vanzelfsprekend. De Rabbids zijn verantwoordelijk voor de nodige dosis humor, en Mario en Luigi maken het logisch dat je het kwaad wil bestrijden.

Planeten

Mario + Rabbids: Kingdom Battle heb ik nooit uitgespeeld omdat ik het zat was om te zoeken in de open wereld waar ik naar toe moest gaan. Grote kans dat ik iets simpels dan wel logisch over het hoofd had gezien, maar voor mij was dat de ergernis die me heeft weggehouden. Sparks of Hope heeft dat flink aangepakt door de werelden op te knippen in daadwerkelijke werelden of planeten, zo hoef je nooit te zoeken naar een wereld maar is het heel logisch dat je via je ruimteschip moet.

De werelden hebben ook allemaal een redelijk logisch pad en als je die kwijt bent kan je op de kaart zoeken naar het vlaggetje dat de main quest markeert. Het is wellicht leuker om gewoon te doen wat je tegenkomt. Dat kan variëren van een puzzel, een zoekopdracht, een side quest tot optionele gevechten. Deze overige activiteiten zijn niet te missen en geven je meestal een beloning in de vorm van een planeetmunt of een optionele spark. Zelf vond ik het fijn om gewoon alles aan te pakken dat ik tegenkwam. Dat heeft geresulteerd in, zoals de credits in de game me vertelde, het feit dat ik 58% completion heb. Er is dus nog genoeg te doen!

De NPC’s die je in de werelden tegenkomt zijn bijna altijd Rabbids die optionele tekstballonnen hebben. Daar zitten de meeste flauwe maar soms juist erg leuke grapjes verstopt. Soms geven ze je aanwijzingen bij een puzzel of een bedankje dat je het soort held bent die willekeurige vreemden helpt met hun probleem.

Oordeel

Wat ik zoek in een game is een leuke tijd, een game die ik graag speel en die ik graag aanzet om in verder te gaan. De combinatie van tactische combat, Mario met guns (of Luigi met Sniper), het legio aan flauwe grapjes en onderbroekenlol van de Rabbids en de goedgevulde werelden maken Mario + Rabbids: Sparks of Hope een hartstikke leuke game. De combat ziet er bruut ingewikkeld uit, maar deze wordt erg goed geïntroduceerd waardoor je er geen problemen mee zal ervaren. De tactische elementen zullen van je verwachten dat je regelmatig de samenstelling van je team veranderd en inspeelt op kracht en juist zwaktes van je tegenstanders.

Ik heb erg veel plezier beleeft aan deze game en zal zeker de planeten nog een keer bezoeken om de 58% een beetje op te krikken. In de tussentijd kan ik je vooral zeggen dar het een aanrader is, een sterkte toevoeging aan de al zo sterke line-up van de Nintendo Switch.

 

 

Ontwikkelaar: Ubisoft Paris, Ubisoft Milan
Co-ontwikkelaars: Ubisoft Chengdu, Ubisoft Montpellier, Ubisoft Pune
Uitgever: Ubisoft
Platforms: Nintendo Switch
Release Datum: 20 oktober 2022